Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, pracodawca powinien - w miarę możliwości - zatrudnić pracownika w formie telepracy, jeśli z takim wnioskiem zwróci się do niego pracownik.

Szczegółowe zasady świadczenia telepracy pracodawca uzgadnia z zakładową organizacją związkową.

Telepraca jest zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę, a co za tym idzie stosuje się do niej przepisy Kodeksu pracy. Różnica pomiędzy pracą a telepracą polega przede wszystkim na miejscu świadczenia pracy (świadczenie pracy poza miejscem zatrudnienia), a dodatkowo stosuje się do niej przepisy, wynikające z różnic w formie zatrudnienia.

Telepraca jest zwykłą pracą, jednakże wykonywaną stale poza zakładem pracy. Wyniki pracy przekazywane są pracodawcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Pracownika obowiązuje codzienne stawianie się w miejscu pracy, 8-godzinny czas pracy, czy prawo do urlopu na normalnych zasadach.

Telepraca nie oznacza wolności i niezależności czasowej w godzinach pracy, braku konieczności posiadania wymaganych kwalifikacji czy braku kontroli pracodawcy nad pracownikiem. Kodeks pracy gwarantuje pracodawcy prawo do przeprowadzenia kontroli w miejscu wykonywania pracy, najczęściej w domu pracownika.

W opinii Związku Zawodowego, specyfika pracy w NCBiR umożliwia korzystanie z tej formy zatrudnienia. Telepraca ułatwiłaby m.in. dostęp do zatrudnienia w Narodowym Centrum Badań i Rozwoju osobom niepełnosprawnym.